- dikkafalı
- sf.
Dikbaşlı
Ne yapsa, ne söylese bu dikkafalı kızı fikrinden döndüremeyeceğini biliyordu.
- R. N. Güntekin
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
dikkafalı
Look at other dictionaries:
dik — sf. 1) Yatay bir düzleme göre yer çekimi doğrultusunda bulunan, eğik olmayan Sağlam yapılı, dik duruşlu bir gençti o yıllarda. N. Cumalı 2) Yatık durmayan, sert Dik saç. 3) Sert, kalın, tok (ses) Sesi dik ve küstahtı, söylediklerini aşağı salonda … Çağatay Osmanlı Sözlük
dikkafalılık — is., ğı Dikkafalı olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
kafalı — sf. 1) Kafası olan 2) Kafası herhangi bir biçimde olan Çıkık kafalı. 3) mec. Bilgili, kavrayışlı ve anlayışlı Kafalı adam. Birleşik Sözler boş kafalı dar kafalı dibek kafalı dikkafalı … Çağatay Osmanlı Sözlük
serkeş — (F.) [ ﺶﮐﺮﺱ ] dikkafalı, inatçı … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
