- el uzluğu
- is.
Ustalık, el alışkanlığı, maharet
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
el uzluğu
Look at other dictionaries:
el — 1. is., anat. 1) Kolun bilekten parmak uçlarına kadar olan, tutmaya ve iş yapmaya yarayan bölümü El var, titrer durur, el var yumuk yumuk / El var pençe olmuş, el var yumruk. Z. O. Saba 2) Sahiplik, mülkiyet Elden çıkarmak. Elimdeki bütün parayı… … Çağatay Osmanlı Sözlük
ustaca — sf. 1) Ustaya yakışan Her zamanki gibi ustaca makyaj sayesinde yüzümü iyice benzetmişti. R. Erduran 2) zf. El uzluğu ile, ustalıkla Eve girişinden beri eksilmeyen gülüşü genişliyor; ellerini hızlı hızlı ovuşturuyor; ustaca çocuklaşıyor. T. Buğra… … Çağatay Osmanlı Sözlük
ustalık — is., ğı 1) Usta olma durumu 2) Beceriklilik, el uzluğu, maharet … Çağatay Osmanlı Sözlük
uzluk — is., ğu Ustalık, işinin eri olma durumu, hazakat, ehliyet Birleşik Sözler el uzluğu … Çağatay Osmanlı Sözlük
