- gide gele
- zf.
Aynı yere sürekli gidip gelerek
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
gide gele
Look at other dictionaries:
gide gele yola aşındırmak — kız istemeye çok gidip gelmek … Beypazari ağzindan sözcükler
gelé — gelé, ée [ ʒ(ə)le ] adj. • XIIe; de geler 1 ♦ Dont l eau a gelé. Rivière, terre gelée. Patiner sur un lac gelé. 2 ♦ Par exagér. Très froid. Avoir les pieds gelés. ⇒ glacé. Être gelé jusqu aux os. ⇒ frigorifié, 2. transi. Je ne me baigne pas, l… … Encyclopédie Universelle
gitmek — e, der 1) Bir yere doğru yönelmek 2) den Bir yerden veya bir işten ayrılmak 3) Çıkmak, ulaşmak Bu yol nereye gider? 4) Belli bir amaçla bir yere devam etmek veya bir işle uğraşmak Her gün çalışmaya gidiyor. 5) nsz Sürmek, devam etmek Ama böyle… … Çağatay Osmanlı Sözlük
çığır — is. 1) Çığın kar üzerinde açtığı iz 2) Hayvanların gide gele açtıkları ince yol, keçi yolu, patika 3) İz Sabanın sapına çalımlı çalımlı sarılarak kuvvetli demirin açtığı çığır üzerinde ağır adımlarla yürümekteydi. N. Nâzım 4) Büyük hattatların… … Çağatay Osmanlı Sözlük
çıraklık — is., ğı 1) Çırak olma durumu, yamaklık Evimize yakın olan bu kahveye gide gele, kahveci çıraklığına başlayıverdim. M. Ş. Esendal 2) Çırağın yaptığı iş Bir şey söylemeden çıraklık vazifesini alırdı. S. F. Abasıyanık 3) Çırağa verilen ücret 4)… … Çağatay Osmanlı Sözlük
gelmek — den, e, nsz, ir 1) Bir yere gitmek, ulaşmak, varmak Gurbetten gelmişim yorgunum, hancı. B. S. Erdoğan 2) Geriye dönmek ... adamı Ödemiş ten aldım geldim, her masrafını çektim. N. Cumalı 3) Oturmaya, ziyarete gitmek Dün akşam amcamlar bize geldi.… … Çağatay Osmanlı Sözlük
tüketmek — i 1) Kullanarak, harcayarak yok etmek, bitirmek, yoğaltmak Titreyen elleri baş ucundaki sürahiye gide gele içindeki suyu tüketmişti. E. E. Talu 2) Güçsüzleştirmek, bezdirmek 3) Yürüyerek aşmak, bitirmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
le — 1. le [ lə ], la [ la ], plur. les [ le ] art. déf. • 980; des cas objet du lat. ille REM. 1) Le, la se réduisent à l devant une voyelle ou un h muet : L ami. L école. L habit. 2) Le, les précédés de la prép. à, se contractent en au ou … Encyclopédie Universelle
lé — 1. le [ lə ], la [ la ], plur. les [ le ] art. déf. • 980; des cas objet du lat. ille REM. 1) Le, la se réduisent à l devant une voyelle ou un h muet : L ami. L école. L habit. 2) Le, les précédés de la prép. à, se contractent en … Encyclopédie Universelle
de — 1. de [ də ] prép. • 842; lat. class. de qui s est substitué en bas lat. à l emploi du génitif ♦ Mot invariable qui sert à établir des rapports variés entre deux mots ou groupes de mots. REM. De s élide généralt en d devant une voyelle ou un h… … Encyclopédie Universelle
