- gönül borçlusu
- is.
Minnettar
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
gönül borçlusu
Look at other dictionaries:
gönül — is., nlü 1) Sevgi, istek, düşünüş, anma, hatır vb. kalpte oluşan duyguların kaynağı Gönüllerin birbirine kaynaştığı o günler millî bayramlarımızdan biriydi. O. S. Orhon 2) mec. İstek, arzu Okumaya gönlün var mı? Birleşik Sözler gönül avcısı gönül … Çağatay Osmanlı Sözlük
minnettar — is., Ar. minnet + Far. dār Birinden gördüğü iyiliğe karşı kendini borçlu sayan, gönül borcu olan kimse, gönül borçlusu Beni de aranıza aldığınıza minnettarım. H. Taner Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller minnettar kalmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
borçlu — sf. 1) Borcu olan, borç almış olan, verecekli, medyun Merhumu borçlu yatırmak istemezmişiz elbet. Y. Z. Ortaç 2) mec. Manevi bir yükümlülük altında bulunan Hayatımı ona borçluyum doğrusu. A. Ş. Hisar 3) mec. Bir şeyi birinin yardımıyla elde etmiş … Çağatay Osmanlı Sözlük
