- günbegün
- zf., T. gün + Far. -be + T. gün
Günden güne
Günbegün artıyor meşakkat.
- Âşık Veysel
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
günbegün
Look at other dictionaries:
gün — is. 1) Güneş Gün biraz yükselince ıssı bir sıcak kırları kapladı. M. Ş. Esendal 2) Güneş ışığı 3) Gündüz Güneş, bütün gün enselerinde boza pişirmiş. H. Taner 4) Yer yuvarlağının kendi ekseni etrafında bir kez dönmesiyle geçen 24 saatlik süre Kız… … Çağatay Osmanlı Sözlük
uç vermek — 1) çıban baş vermek 2) ortaya çıkmak 3) bitki bitmek, sürmek 4) gelişme, büyüme başlangıcı göstermek Günbegün artmada dert ile gamım / Uç verdi yaralar sıralandı gel. Bayburtlu Zihni … Çağatay Osmanlı Sözlük
