- karagürgen
- is., bit. b.
Gürgen
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
karagürgen
Look at other dictionaries:
gürgen — is., bit. b. 1) Gürgengillerden, Karadeniz kıyılarındaki ormanlarda çok yetişen, kerestesi değerli bir ağaç, karagürgen (Carpinus betulus) Gürgen dibine vardım / Oyma alırım oyma Halk türküsü 2) sf. Bu ağaçtan yapılmış Birleşik Sözler karagürgen … Çağatay Osmanlı Sözlük
kara — 1. is. 1) En koyu renk, siyah, ak, beyaz karşıtı 2) sf. Bu renkte olan Kara gözlüm efkârlanma gül gayri / İbibikler öter ötmez ordayım. B. S. Erdoğan 3) Esmer 4) sf., mec. Kötü, uğursuz, sıkıntılı 5) mec. Yüz kızartıcı durum, leke 6) mec. İftira… … Çağatay Osmanlı Sözlük
