Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
köken bilimci — is., db. Köken bilimi ile uğraşan dil bilimi, etimolog … Çağatay Osmanlı Sözlük
köken — is. 1) Bir şeyin çıktığı, dayandığı temel, biçim, neden veya yer, menşe Yazının kökeni resimdir. 2) Soy, asıl 3) tic. Bir malın üretildiği veya yapıldığı, alındığı, getirildiği yer, menşe, orijin 4) hlk. Kavun, karpuz, kabak vb. bitkilerin toprak … Çağatay Osmanlı Sözlük
köken bilimsel — sf., db. Köken bilimi ile ilgili, etimolojik … Çağatay Osmanlı Sözlük
ad bilimi — is., dbl. Dil biliminin adlar, özellikle kişi adları üzerinde duran ve onları köken bilgisi, tarihsel gelişme, dil ve kültür sorunları açısından inceleyen dalı … Çağatay Osmanlı Sözlük
bilim — is. 1) Evrenin veya olayların bir bölümünü konu olarak seçen, deneye dayanan yöntemler ve gerçeklikten yararlanarak sonuç çıkarmaya çalışan düzenli bilgi, ilim Benim sizden istediğim Türkçe yardım, bazı eski yazılı bilim ve tarih gibi ciddi… … Çağatay Osmanlı Sözlük
etimoloji — is., db., Fr. étymologie Köken bilimi … Çağatay Osmanlı Sözlük
kök bilgisi — is. Köken bilimi … Çağatay Osmanlı Sözlük
