Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
meyan — 1. is., bit. b. Meyan kökü Birleşik Sözler meyan balı meyan kökü acı meyan dikenli meyan 2. is., esk., Far. miyān Ara, orta Meclis azaları meyanından aykırı birtakım prensiplere temayül gösterenler zuhura başlamıştı. Atatürk Birleşik Sözler … Çağatay Osmanlı Sözlük
kök — 1. is., bit. b. 1) Bitkileri toprağa bağlayan ve onların, topraktaki besi maddelerini emmesine yarayan klorofilsiz bölüm 2) bit. b. Süsende olduğu gibi yer üstüne sap çıkaran çok yıllık yer altı gövdesi 3) Bazı şeylerde dip bölüm Diş kökü. 4)… … Çağatay Osmanlı Sözlük
sebil — is., Ar. sebīl 1) Kutsal günlerde karşılık beklemeden hayır için dağıtılan içme suyu 2) Genellikle camilere bitişik özel bir biçimde yapılmış, karşılık beklemeden hayır için içme suyu dağıtılan taş yapı, sebilhane 3) hlk. Meyan kökü şerbetini bir … Çağatay Osmanlı Sözlük
