uçmak

1. nsz, -ar

1) Kuş, kanatlı böcek vb. hareketli kanatları yardımıyla havada düşmeden durmak, havada yol almak

Biraz havalanıp bir başka kayaya kadar uçtu.

- S. F. Abasıyanık

2) Uçak vb. araçlar özel mekanizma ile yerden yükselmek, havada yol almak

3) Sıvı, gaz veya buhar durumuna geçmek

4) Rengi solmak

Rengi birdenbire uçtu.

- P. Safa

5) Rüzgâr veya başka bir itici güçle yerinden ayrılıp uzağa gitmek

Bu gece tahta perde uçmuş.

6) Yüksek yerden düşmek veya yuvarlanmak

7) Belirmek

Sakalı yeni çıkmış, yüzünde çocukça ifadeler uçuyordu.

- S. F. Abasıyanık

8) Patlayıcı madde ile parçalanmak

9) Uçar gibi dalgalanmak

Elleri trençkotunun cebinde, gözlerini karşı kıyıya dikmiş, saçları savrulurcasına geriye uçuyor.

- A. İlhan

10) Çok hızlı gitmek

Hele bir asfalta çıkalım görürsünüz bey, derdi. Uçar bu bizim külüstür.

- R. N. Güntekin

11) Hava yolu ile gitmek

Yarın İstanbul'a uçuyorum.

12) mec. Yok olmak, ortadan kaybolmak

Bütün kararları uçmuştu. Yüzünde iradesiz hatlar belirdi.

- S. F. Abasıyanık

13) mec. Çok sevinmek

14) argo Keyif verici veya uyuşturucu madde aldıktan sonra hayal âlemine dalıp gitmek

15) şaka Aşırılmak

Bizim kitaplar uçmuş.

16) din b. Dinî inanışa göre ruh ölümden sonra göğe yükselmek

Birleşik Sözler

- uçan daire

- uçan kale

- uçan top

- uçuç böceği

- uçtuuçtu

Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

- uçan kuşa borcu olmak

- uçan kuştan medet ummak

- uçup gitmek

2. is., -ğı, din b., esk.

Cennet