yabani hayvan

yabani hayvan
is.
Ehlîleşmemiş, vahşi ve yırtıcı hayvanların genel adı

Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • yabani — sf. 1) Doğada yaşayan, evcil olmayan (hayvan), evcil karşıtı 2) Doğada kendiliğinden yetişen (bitki) 3) mec. Görgüsü olmayan, kaba ve hoyrat (kimse) Babası, dağdan gelme, dangıl dungul bir yabaniymiş. S. M. Alus Birleşik Sözler yabani akdiken… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • hayvan — is., Ar. ḥayvān 1) Duygu ve hareket yeteneği olan, içgüdüleriyle hareket eden canlı yaratık İnce ruhlu insanlar gibi Atatürk de hayvanları severdi. F. R. Atay 2) sf., mec. Akılsız, duygusuz, kaba, hoyrat (kimse) 3) hkr. Kızılan bir kimseye… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • vahşi hayvan — is. Ehlîleştirilmemiş hayvan, yabani hayvan …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • avlanmak — yabani hayvan vumak, balık tutmak …   Beypazari ağzindan sözcükler

  • VERB — Fetret, fesad. * Yabani hayvan ini …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

  • keyik — geyik, yaban hayvan I, aslında yabanî olan her şey, eti yenen hayvanlardan ceylân, s ıgın, dağ keçisi gibi hayvanlar, yabanî (vah şî) evcil (ehlî) karşıtı , av hayvanı ve av, I, 26,155,157, 171, 206, 224, 228, 263, 295, 306, 311, 421; 11, 8, 10,… …   Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini

  • evcil — sf. 1) Eve ve insana alışmış, kendisinden yararlanabilen (hayvan), ehlî, yabani karşıtı Ham ağaçları evcile çeviririm, aşı yapmayı bilirim, budamayı bilirim. N. Araz 2) Yerli Birleşik Sözler evcil hayvan …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • vahşi — sf., Ar. vaḥşī 1) Yabani Adada vahşi bir kabile varmış, dikkatli davranalım. S. F. Abasıyanık 2) Yırtıcı (hayvan) 3) mec. Kaba, saygısız, uyum sağlayamayan (kimse) Birleşik Sözler vahşi hayvan vahşi orman …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • canavar — is., Far. cānāver 1) Masallarda sözü geçen yabani, yırtıcı hayvan Sen bir ahu gibi dağdan dağa kaçsan da yine / Seni aşkım canavarlar gibi takip edecek. F. N. Çamlıbel 2) Köpek balığı Balıklara canavar hücum etmesin diye göz kulak olurmuş. S. F.… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • kedi — is., hay. b. Kedigillerden, köpek dişleri iyi gelişmiş, kasları çevik ve kuvvetli evcil veya yabani, küçük memeli hayvan, pisik (Felis domesticus) Evcil kedi. Ankara kedisi. Van kedisi. Birleşik Sözler kediayağı kedi balı kedi balığı kedibastı… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”