- yaprak kını
- is., biy.
Yaprak sapının gövdeye bağlandığı yüzey
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
yaprak kını
Look at other dictionaries:
yaprak — is., ğı, bit. b. 1) Bitkilerde solunum, karbon özümlenmesi, terleme vb. olayların oluştuğu, çoğu klorofilli, yeşil ve türlü biçimdeki bölümler Dökülmüş yapraklar, bozulmuş bağlar / Bülbülün konduğu dallar perişan. Karacaoğlan 2) bit. b. Sarma… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kın — is. 1) Bıçak, kılıç vb. kesici araçların kabı 2) bit. b. Buğdaygillerde olduğu gibi yapraklarda sapın bir bölümünü uzunlamasına saran, geniş dış bölüm Birleşik Sözler kın kanat kın kanatlılar yaprak kını … Çağatay Osmanlı Sözlük
kınlı — sf. 1) Kını olan, bir kınla sarılı olan 2) is., bit. b. Kını çok gelişerek bağlı bulunduğu sapı az veya çok saran yaprak … Çağatay Osmanlı Sözlük
