- yer elması
- is., bit. b.
1) Birleşikgillerden, kök sapları yumru durumunda olan bir bitki (Helianthus tuberosus)2) Bu bitkinin besin olarak yararlanılan kök sapı
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
yer elması
Look at other dictionaries:
yer — is., gök b. 1) Dünya 2) Bir şeyin, bir kimsenin kapladığı veya kaplayabileceği boşluk, mahal, mekân İzinsiz bir yere gitmek ne haddime? M. Ş. Esendal 3) Gezinilen, ayakla basılan taban Ayıp bir şey gördü mü kulaklarına kadar kızarıyor, gözünü… … Çağatay Osmanlı Sözlük
helep — yer elması … Beypazari ağzindan sözcükler
elma — is., bit. b. 1) Gülgillerden, çiçekleri pembe veya beyaz bir ağaç (Pirus malus) 2) Bu ağacın kabuğu parlak, sert, kırmızı, sarı ve yeşil renkte, kokusu hoş, tadı ekşi veya tatlı, dokusu gevrek, ufak çekirdekli meyvesi Birleşik Sözler elmabaş elma … Çağatay Osmanlı Sözlük
badat — is., bit. b. Birleşikgillerden, şekeri çok, bir tür yer elması … Çağatay Osmanlı Sözlük
yumru kök — is., bit. b. Patates, pancar, yer elması gibi yumru biçiminde olan kök … Çağatay Osmanlı Sözlük
dağ — 1. is., Far. dāġ 1) Kızgın bir demirle vurulan damga, nişan 2) İyileştirmek için vücudun hastalıklı bölümüne kızgın bir araçla yapılan yanık 3) mec. Büyük üzüntü, acı Birleşik Sözler gözdağı 2. is. Yer kabuğunun çıkıntılı, yüksek, eğimli… … Çağatay Osmanlı Sözlük
