- yeröte
- is., gök b.
Yer çevresinde dolanan bir uydunun yörüngesi üzerinde yere en uzak nokta, evç
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
yeröte
Look at other dictionaries:
evç — is., ci, esk., Ar. evc 1) En yüce yer 2) gök b. Yeröte 3) gök b. Günöte 4) müz. Eviç … Çağatay Osmanlı Sözlük
öte — is. 1) Konuşanın temel olarak aldığı bir şeyden daha uzak olan yer veya şey, mavera Köşklerin biraz ötesinde köy kulübelerine benzer derme çatma evler görülürdü. R. E. Ünaydın 2) Bir şeyin arkadan gelen bölümü İşin ötesi kolay. 3) sf. Bulunulan… … Çağatay Osmanlı Sözlük
yer — is., gök b. 1) Dünya 2) Bir şeyin, bir kimsenin kapladığı veya kaplayabileceği boşluk, mahal, mekân İzinsiz bir yere gitmek ne haddime? M. Ş. Esendal 3) Gezinilen, ayakla basılan taban Ayıp bir şey gördü mü kulaklarına kadar kızarıyor, gözünü… … Çağatay Osmanlı Sözlük
