- başbayi
- is., T. baş + Ar. bāyiˁ
Bir dağıtım işinde bütün bayilerin bağlı bulunduğu ana bayi
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
başbayilik — is., ği 1) Başbayi olma durumu 2) Başbayinin görevi … Çağatay Osmanlı Sözlük
bayi — is., Ar. bāyiˁ Belirli maddeleri satma izni olan kimse, dükkân veya kuruluş Tekel bayisi. Gazete bayisi. Birleşik Sözler başbayi tekel bayisi … Çağatay Osmanlı Sözlük