- başhekim
- is., T. baş + Ar. ḥekīm
Bir hastaneyi yönetmekle görevlendirilen hekim, baştabip, sertabip
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
başhekim
Look at other dictionaries:
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
başhekimlik — is., ği 1) Başhekim olma durumu, baştabiplik 2) Başhekimin görevi, baştabiplik 3) Başhekimin makamı, baştabiplik 4) Başhekim ve görevlilerin çalıştığı yer, baştabiplik … Çağatay Osmanlı Sözlük
baştabip — is., bi, T. baş + Ar. ṭabīb Başhekim … Çağatay Osmanlı Sözlük
hekim — is., Ar. ḥakīm İnsanlardaki hastalıkları teşhis ve onları ilaçlarla veya bazı araçlarla tedavi eden kimse, doktor, tabip Hekim, ebenin kendi odasına geleceğini sandıysa doğru çıkmadı. M. Ş. Esendal Birleşik Sözler hekimbaşı başhekim Lokman hekim… … Çağatay Osmanlı Sözlük
patlakça — sf. Patlak gibi, patlağa benzer Yeni gelen başhekim ... orta boylu, cılız, patlakça gök gözlü bir adam. M. Ş. Esendal … Çağatay Osmanlı Sözlük
sertabip — is., bi, esk., Far. ser + Ar. ṭabīb Başhekim … Çağatay Osmanlı Sözlük
ötesi var mı? — daha diyecek var mı? anlamında kullanılan bir söz Hasta da olsalar yapmıyorum işte! Ötesi var mı? İşte başhekim, git söyle. M. Ş. Esendal … Çağatay Osmanlı Sözlük
