- kahır (veya kahrını) çekmek
- uzun süre sıkıntıya katlanmak
Annesine bakabilmek için akşama kadar elliye yakın yaramazın kahrını çekiyordu.
- R. N. Güntekin
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Annesine bakabilmek için akşama kadar elliye yakın yaramazın kahrını çekiyordu.
- R. N. GüntekinÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
kahır — is., hrı, Ar. ḳahr 1) Yok etme, ezme, perişan etme, mahvetme Her zulmü, kahrı boğmaya bir parça kan yeter. A. Gündüz 2) Derin üzüntü veya acı, sıkıntı Hayatını alnının teriyle kazanan, yirmi yıllık geçmişi, yalnız kahırlarla dolu bir Türk köylüsü … Çağatay Osmanlı Sözlük