- başrahip
- is., -bi, T. baş + Ar. rāhib
Manastırlarda en kıdemli ve yönetimden sorumlu rahip
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
başrahip
Look at other dictionaries:
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
başrahiplik — is., ği 1) Başrahip olma durumu 2) Başrahibin görevi 3) Başrahibin makamı … Çağatay Osmanlı Sözlük
rahip — is., bi, Ar. rāhib Hristiyanlarda genellikle manastırda yaşayan din adamı, keşiş Biri bir rahipti; dağınık, birbirine karışmış uzun yağlı saçlarını parmaklarıyla taradı, kalpağının altında topladı. M. Ş. Esendal Birleşik Sözler başrahip … Çağatay Osmanlı Sözlük
