- dize gelmek
- baş eğmek, boyun eğmek
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
diz — is., anat. 1) Kaval, baldır ve uyluk kemiğinin birleştiği yer Köşeye yaslanmış, bir dizini altına almış, öteki dizini dikmiş, kolunu da uzatmış, anlatıyordu. M. Ş. Esendal 2) Oturulduğunda uyluğun üst yanı Birleşik Sözler diz ağırşağı diz bağı… … Çağatay Osmanlı Sözlük
diz çökmek — 1) dizlerini yere koyarak oturmak Beni dinleyin deyip hemen önümüze diz çöktü. S. M. Alus 2) dize gelmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
dizeleşmek — nsz Dize durumuna gelmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
mesel olmak — söz, cümle, dize vb. atasözü durumuna gelmek … Çağatay Osmanlı Sözlük