- benbenci
- sf.
Kendini çok öven, hep kendinden söz eden, kibirli, gururlu
Hiç benbenci olamadım şu dünyada. Olmalıyım. Hiç kusura bakmadım. Bakmalıyım.
- N. Meriç
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
benbenci
Look at other dictionaries:
ben — 1. zm. 1) Teklik birinci kişiyi gösteren söz Bütün sevgileri atıp içimden / Varlığımı yalnız ona verdim ben. A. K. Tecer 2) is., ruh b. Kişiyi öbür varlıklardan ayıran bilinç 3) is., fel. Bir kimsenin kişiliğini oluşturan temel öge, ego Birleşik… … Çağatay Osmanlı Sözlük
benbencilik — is., ği Benbenci olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
