Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
ırk — is., Ar. ˁirḳ 1) Kalıtımsal olarak ortak fiziksel ve fizyolojik özelliklere sahip insanlar topluluğu Türkler, insan olarak, ulus olarak doğunun en üstün ve şerefli ırkıdır. S. Birsel 2) Soy Esasta dağlı ırktan cahil bir kızcağızdı. R. H. Karay 3) … Çağatay Osmanlı Sözlük
ayrım — is. 1) Ayırma işi, tefrik Kuvvetler ayrımı. 2) Bir kimse veya nesnenin bir başkasıyla karıştırılmamasını sağlayan ayrılık, benzer şeyleri birbirinden ayıran özellik, başkalık, fark 3) Alt bölüm 4) man. Cinsleri ve türleri birbirinden ayıran ana… … Çağatay Osmanlı Sözlük
