Tepelerini sapsarı, baygın kokulu katırtırnaklarıyla süslediği iki külahı çoktan örmüştü.
- O. C. KaygılıÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
katır — is., hay. b. 1) Atgillerden, kısrak ile erkek eşeğin çiftleşmesinden doğan melez hayvan 2) sf., mec. Kaba, bayağı, görgüsüz (kimse) Birleşik Sözler katır boncuğu katır inadı katır karı katırkuyruğu katırtırnağı … Çağatay Osmanlı Sözlük
tırnak — is., ğı, anat. 1) İnsanda ve birçok omurgalı hayvanda parmak uçlarının dış bölümünü örten boynuzsu tabaka Zarfın ucunu tırnağımla yırttım. A. Gündüz 2) Kanca gibi araçların kıvrık yeri 3) den. Gemi demirinin ucundaki yassı parça 4) Ciltçilikte… … Çağatay Osmanlı Sözlük
