kol

is., anat.

1) İnsan vücudunda omuz başından parmak uçlarına kadar uzanan bölüm

2) Vücudunun bu bölümünü saran bölümü

Kara yağız oğlan yalandan gözlerinin yaşını pembe mintanının kollarına siliyordu.

- O. C. Kaygılı

3) Makinelerde tutup çevirmeye, çekmeye yarayan ağaç veya metal parça

4) anat. Koyun, dana, kuzu vb.nde ön ayağın üst bölümü

5) bit. b. Ağaçlarda gövdeden ayrılan kalın dal

6) müz. Bazı çalgıların elle tutulan sap bölümü

7) Koltuk, divan vb.nin yan tarafında bulunan dayanmaya yarayan parça

8) Bir şeyin ayrıldığı bölümlerden her biri, dal (I), kısım (II), şube, branş

Türk Dil Kurumunun bilim ve uygulama kolları.

9) tar. Karakol

Lakin böyle kardan yolların örtüldüğü bu gecede, koldan korku yoktu. Rahatça eğlenebilirlerdi.

- R. H. Karay

10) İş takımı, ekip, grup

Öteki koldaki iki hamlacıdan birisi acınacak bir zayıflıktaydı.

- S. F. Abasıyanık

11) ask. Kanat

Sağ kol. Sol kol.

12) Dizi, düzen

Yürüyüş kolu.

13) den. Bir halat oluşturan bükülmüş lif demetlerinden her biri

Birleşik Sözler

- kolağası

- kol ağzı

- kol akımı

- kol bağı

- kolbastı

- kolbaşı

- kol böreği

- kol değirmeni

- kol demiri

- kol emekçisi

- kol kapağı

- kol kemiği

- kol kola

- kol nizamı

- kol saati

- beşinci kol

- çift kol

- kafakol

- karakol

- ön kol

- sağkol

- sağ kol

- takma kol

- kolu uzun

- cırcır kolu

- çengi kolu

- dağ kolu

- deve kolu

- iş kolu

- kantar kolu

- kapı kolu

- keşif kolu

- kumanda kolu

- sürgü kolu

- tulumba kolu

- vites kolu

- yay kolu

- yürüyüş kolu

- zuhuri kolu

Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

- kol atmak

- <

- kol gezmek

- kol uzatmak

- kol vermek

- kola çıkmak

- kol vurmak

- kolları kopmak

- kolları sıvamak

- kollarını açmak

- kollarını sallaya sallaya gelmek

- kollarının arasına almak

- kolu kanadı kırılmak

- koluna girmek

- koluna kuvvet

- kolunda altın bileziği olmak