ad

1. is., -ddi, Ar. ˁadd

1) Sayma

2) Sayılma

Birleşik Sözler

- addetmek

- addolunmak

2. is.

1) Bir kimseyi, bir şeyi anlatmaya, tanımlamaya, açıklamaya, bildirmeye yarayan söz, isim: Çocuk, kedi, ağaç, düşünce, iyilik, Ahmet, Ertuğrul birer addır

2) Herkesçe tanınmış veya işitilmiş olma durumu, ün, nam, şöhret

3) Anılacak değer, önem

Bir baş soğanın da adı mı olurmuş?

4) dbl. Canlı ve cansız varlıkları, duygu ve düşünceleri, çeşitli durumları bildiren kelime, isim

Birleşik Sözler

- ad bilimi

- ad cümlesi

- ad çekimi

- ad çekme

- ad durumu

- ad gövdesi

- ad kökü

- ad tabanı

- ad tamlaması

- addan türeme ad

- addan türeme fiil

- adı belirsiz

- adı sanı

- adı üstünde

- adına

- adıyla sanıyla

- adlı adıyla

- bayramlık ad

- birleşik ad

- kısma ad

- küçük ad

- ön ad

- özel ad

- somut ad

- soyut ad

- takma ad

- türemiş ad

- yalın ad

- aile adı

- göbek adı

- kod adı

- soyadı

- topluluk adı

- yer adı

- kendi adına

Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

- ad almak

- ad koymak

- ad takmak

- ad vermek

- ad yapmak

- <

- adı batmak

- adı bile okunmamak

- adı çıkmak

- adı çıkmış dokuza, inmez sekize

- adı deliye çıkmak

- adı duyulmak

- adı geçmek

- adı gibi bilmek

- adı kaldırılmak

- adı kalmak

- adı karışmak

- adı kötüye çıkmak

- adı olmak

- adı verilmek

- adını ağzına abdestle almak

- adını almak

- adını ağzına almamak

- <

- adını bağışlamak

- adını çıkarmak

- adını koymak

- <

- adını taşımak

- adını vermek