- zanaatçı
- is.
Belli bir zanaatla uğraşan, bir zanaatı meslek edinen emekçi, zanaatkâr
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
zanaatçı
Look at other dictionaries:
Ahilik — is., ği, öz. Kökleri eski Türk törelerine dayanan ve Anadolu da yüksek bir gelişim gösteren esnaf, zanaatçı, çiftçi vb. bütün çalışma kollarını içine alan ocak … Çağatay Osmanlı Sözlük
kalfa — is., Ar. ḫalīfe 1) Aşaması çırakla usta arasında bulunan zanaatçı Beyoğlu nda Caddeikebir de kunduracı kalfası olarak hayata girdi. H. E. Adıvar 2) Mimar yardımcısı 3) esk. Saraylarda ve büyük konaklarda halayıkların başında bulunan kadın 4) esk … Çağatay Osmanlı Sözlük
kaşıkçı — is. 1) Kaşık yapan veya satan kimse 2) Şimşir, kemik, bağa vb.nden kaşık oyan, süsleyen zanaatçı Birleşik Sözler kaşıkçı kuşu … Çağatay Osmanlı Sözlük
tesviyeci — is. Metal, tahta vb. maddelerden yapılmış parçaları istenilen biçime sokmak için işleyerek düzelten zanaatçı … Çağatay Osmanlı Sözlük
zanaatçılık — is., ğı Zanaatçı olma durumu, zanaatkârlık … Çağatay Osmanlı Sözlük
zanaatkâr — is., Ar. ṣināˁat + Far. kār Zanaatçı … Çağatay Osmanlı Sözlük
