- diş hekimi
- is., tıp
Diş, ağız bakımıyla ve hastalıklarıyla uğraşan hekim, dişçi, diş doktoru, diş tabibi
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
diş hekimi
Look at other dictionaries:
diş — is. 1) Çene kemiklerinin üstüne dizili, ısırıp koparmaya ve çiğnemeye yarayan sert, beyaz organlardan her biri 2) Çark, testere, tarak vb. çentikli şeylerdeki çıkıntıların her biri Çarkın dişleri tebessüm eder gibi tatlı bir ses çıkardı. S. F.… … Çağatay Osmanlı Sözlük
diş doktoru — is., tıp Diş hekimi … Çağatay Osmanlı Sözlük
diş tabibi — is., tıp Diş hekimi … Çağatay Osmanlı Sözlük
hekim — is., Ar. ḥakīm İnsanlardaki hastalıkları teşhis ve onları ilaçlarla veya bazı araçlarla tedavi eden kimse, doktor, tabip Hekim, ebenin kendi odasına geleceğini sandıysa doğru çıkmadı. M. Ş. Esendal Birleşik Sözler hekimbaşı başhekim Lokman hekim… … Çağatay Osmanlı Sözlük
dişçi — is., hlk. Diş hekimi Birleşik Sözler dişçi koltuğu … Çağatay Osmanlı Sözlük
dişçi koltuğu — is. Diş hekimi muayenehanesinde bulunan, aşağı, yukarı ve geriye hareket eden, birtakım donanımlara sahip özel koltuk … Çağatay Osmanlı Sözlük
hariciyeci — is. 1) Dış siyaset ile uğraşan meslek adamı 2) tıp Hariciye hastalıkları uzman hekimi … Çağatay Osmanlı Sözlük
