kabuk

is., -ğu

1) Bir şeyin üstünü kaplayan ve onu dış etkilere karşı koruyan, kendiliğinden oluşmuş sertçe bölüm, kışır

Meyve kabuğu.

Midye kabuğu.

Ağaç kabuğu.

2) Ekmeğin pişme sırasında içinden daha çok sertleşen dış bölümü

3) gök b. Bir sıvı veya gazı dıştan saran, sert katman

Yer kabuğu.

4) tıp Deri üzerinde bir yaranın veya sivilcenin kurumasıyla oluşan sertçe bölüm

5) hay. b. Bir hayvanı dıştan örten kitinli, kalkerli, silisli, kemiksi veya boynuzsu örtü, kavkı

Herhâlde kabuklu bir deniz hayvanının kabuğu kesmiş olacak.

- S. F. Abasıyanık

Birleşik Sözler

- kabuk bilimi

- kabuk böcekleri

- kabuk değiştirme

- kabuk kahvesi

- kabuk yönetim

- böcekkabuğu

- denizkabuğu

- fındıkkabuğu

- limon kabuğu

- meyve kabuğu

- yer kabuğu

Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

- <

- kabuk gibi

- kabuğu dışına çıkmak

- kabuğuna çekilmek

- <