- meskûn mahal
- is., -lli, coğ.
Yerleşim merkezi
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
meskûn mahal
Look at other dictionaries:
meskûn — sf., Ar. meskūn 1) İnsan oturan, şeneltilmiş (yer) Kürekleri var gücüyle çekerek meskûn adanın kömür iskelesine yanaştı. S. F. Abasıyanık 2) Yurt edinilmiş (yer) Birleşik Sözler meskûn mahal Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller meskûn kılmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
mahal — is., lli, Ar. maḥall Yöre Nihayet, güç bela bilet mahallini aşıp merdivenlere doğru boşandılar. H. Taner Birleşik Sözler meskûn mahal şoför mahalli tevakkuf mahalli Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller mahal kalmamak mahal yok … Çağatay Osmanlı Sözlük
yerleşim merkezi — is., coğ. İl, ilçe, köy gibi halkın bir arada yaşadığı yerler, yerleşim alanı, meskûn mahal Yerleşim merkezlerinde hız sınırı azami 50 kilometredir … Çağatay Osmanlı Sözlük
