- başgedikli
- is., ask., esk.
En yüksek rütbeli astsubay
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
başgedikli
Look at other dictionaries:
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
gedikli — sf. 1) Gediği olan 2) Bir yerle veya işle olan ilgisini sürüp götüren (kimse), müdavim Neyse gel git, evin gediklilerinden olduk. A. İlhan 3) is., ask., esk. Astsubay Gedikli üstçavuşun Görçe den Florina ile bağlantı kurması kolay olmadı. N.… … Çağatay Osmanlı Sözlük
