- bozguncu
- is.
Bozgunluk yaratan kimse, güç vb
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
bozguncu
Look at other dictionaries:
FÂSİD(E) — Bozguncu. * Doğru olmayan. Bozuk. Müfsid. * Yanlış olan. * Fık: Aslen sahih olup, vasfen sahih olmayan. Yani, kendi nefsinde meşru iken gayr i meşru bir şeye yakınlığı sebebiyle meşru iyyetten çıkan şeydir. İbadet hususunda fâsid ile bâtıl aynı… … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
baltalayıcı — is. Baltalama işini yapan kimse, sabotajcı Adamların kendilerini birer hafiye, birer bozguncu ve baltalayıcı gibi yetiştirmekten başka dertleri yok. T. Buğra … Çağatay Osmanlı Sözlük
menfaat düşkünü — is. Çıkarcı Şu milletini üstün görmeyen, şu menfaat düşkünü, şu bozguncu, millî şuura erememiş insanlardır. O. S. Orhon … Çağatay Osmanlı Sözlük
FÂSİH — (Fesh. den) Vazgeçen. Dağıtıcı. Bozguncu. Fesheden. * Çürüten … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
