- buyruk kulu
- is.
Emir kulu
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
buyruk kulu
Look at other dictionaries:
buyruk — is., ğu 1) Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı söz, emir, ferman 2) Egemenlik Birinin buyruğunda yaşamak. Birleşik Sözler buyruk kulu başına buyruk Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller buyruğu altına girmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
emir kulu — is. Bir işi, aldığı buyruk gereğince yapmak yükümlülüğünde olan kimse, buyruk kulu Ali beni de emir kulu yapmak için bütün marifetlerini göstermeye başlamıştı. C. Uçuk … Çağatay Osmanlı Sözlük
kul — is. 1) Tanrı ya göre insan, abd Kul ile Tanrı nın arasına girilmez. 2) tar. Köle Kendisi kabilenin beyinin kullarından birinin kızıydı. Ve beyler yalnız kendi kullarını değil, kullarının evladını da satabilirlerdi. H. E. Adıvar 3) tar. Karavaş… … Çağatay Osmanlı Sözlük
emir — 1. is., mri, Ar. emr 1) Buyruk, komut, talimat, ferman 2) İstek İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu. Y. K. Karaosmanoğlu 3) bit. b. Orta Anadolu da şarap yapımı için üretilen, orta kalın kabuklu, beyaz renkli, kısa ve… … Çağatay Osmanlı Sözlük
