- bürülü
- sf.
Bürünmüş
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
bürülü
Look at other dictionaries:
burulu — 1. sif. Buruq, burulmuş, buruqburuq. <Nadir> . . Zeynəbin zərif yanaqlarına tökülmüş burulu saçlarını yad edirdi. B. T.. 2. z. və sif. Əyri, dalğavari, qıvrıla qıvrıla. Burulu axan çayın qırağına zil bir qaranlıq çökmüş(dü). S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
