- ceberut
- is., din b., esk., Ar. ceberūt
1) Tanrı'nın her şeyin üstünde olan kudreti
Sahibikâinat olan ceberut.
- T. Fikret2) din b. Tasavvufta Allah'a varmanın üçüncü basamağı3) mec. Merhametsizlik, zorbalıkBöyle ceberut sahibi firavunlar karşısında ağız açmak haddimize mi düşmüş.
- R. N. Güntekin4) sf. Acımasız, merhametsiz, zorbaCeberut hanım, hiçbir şeye izin vermiyordu ki!
- A. İlhan
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.