celalli

sf.

1) Sert ve öfkeli (kimse)

İyi ve memnun zamanlarında ne kadar nazikse sıkıldığı, kızdığı vakit de o kadar celalli ve kaba olurdu.

- R. N. Güntekin

2) Coşkun

Bir vakitler kükreyip taşan celalli bir nehirmiş.

- H. Taner

3) Hırçın