- cünüp
- sf., -bü, din b., Ar. cunub
Dinin buyurduğu biçimde henüz yıkanmadığı için temiz sayılmayan (kimse), cenabet
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
cünüp
Look at other dictionaries:
cenabet — sf., din b., Ar. cenābet 1) Cünüp 2) mec. Pis, kötü, hoşlanılmayan (kimse veya şey) Cenabet karının oyunları da en aşağı yedi sekiz kısımlıktır, çok bekletir. P. Safa 3) is., din b. Cünüplük … Çağatay Osmanlı Sözlük
cünüplük — is., ğü, din b. Cünüp olma durumu, cenabet … Çağatay Osmanlı Sözlük
