- ahlat
- 1. is., bit. b.
1) Gülgillerden, kendi kendine yetişen, üzerine armut aşılanan ağaç, yaban armudu, dağ armudu (Pirus piraster)2) bit. b. Bu ağacın, armuda benzeyen, iyice olgunlaştıktan sonra yenilebilen yemişi3) argo Kaba adam, yol iz bilmez kimseAtasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller2. is., ç., esk., Ar. aḫlāṭ1) Bir karışım içindeki parçalar, ögeler2) fizy. Beden yapısının temelini oluşturan ögelerBirleşik Sözler
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.