çökmek

nsz, -er

1) Bulunduğu düzeyden aşağı inmek, çukurlaşmak

Toprak çökmek. Yol çökmek.

2) Üzerinde bulunduğu yere yıkılmak

Tavan çökmek. Döşeme çökmek. Ev çökmek.

3) -e Çömelmek

Suyun başına çöküp ellerini, yüzünü yıkamaya koyuldu.

- H. F. Ozansoy

4) -e Oturmak, birdenbire oturmak

Soluk soluğa yere çöktü.

- F. R. Atay

5) Deve, sığır vb. olduğu yere oturmak

Boz renkli bir kaya, tıpkı çökmüş bir hecin sırtını andırıyordu.

- Y. K. Karaosmanoğlu

6) Şakak, avurt vb. içeri doğru girmek, çukurlaşmak

Kadının yanakları daha fazla çöktü.

- H. E. Adıvar

7) Basmak, yayılmak

... konuşmaların cıvıltısıyla dolu salona, şimdi bir acayip sessizlik çökmüştü.

- Y. K. Karaosmanoğlu

8) Sis, duman vb. inerek kaplamak

Alaca karanlıklar çökerken köşk bahçesinin parmaklıklarında görünmektedir.

- S. Birsel

9) mec. Sarsılıp dinçliğini yitirmek

Şayet iradesiz bir adamsanız az zamanda çürüyüp çökmeniz pek mümkündür.

- R. H. Karay

10) Tortu dibe inmek

11) mec. Son bulmak, yıkılıp dağılmak

Bir gün vatan çöktü ve millî mabetler istila edildi.

- A. Gündüz

Bizans İmparatorluğu 1453'te çöktü.

12) -e, mec. Yoğun bir biçimde duymak

Mustafa Kemal'in içine ilk defa bu lisede vatan kaygısı çöktü.

- F. R. Atay