davetkâr

sf., Ar. daˁvet + Far. -kār

1) Çağıran, davet eden (bakış, davranış vb.)

Yanımdan geçerken bir tuhaf baktı / Arzulu ve davetkârdı mutlak.

- B. Necatigil

2) Çekici, cazibeli

Vapur, pırıl pırıl ışıklarıyla gündüzkinden bir kat daha davetkârdı.

- Y. K. Karaosmanoğlu