- deizm
- is., din b., Fr. déisme
Tanrı'yı yalnızca ilk sebep olarak kabul eden, Tanrı için başka herhangi bir güç ve nitelik tanımayan, vahyi reddeden görüş, neden tanrıcılık
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
deizm
Look at other dictionaries:
deizm — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. deizmzmie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} jedna z oświeceniowych doktryn dotyczących religii i wiary w Boga, uznająca istnienie Boga, lecz odrzucająca wiarę w jego bezpośrednie kierowanie światem oraz wiarę w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
deizm — m IV, D. u, Ms. deizmzmie, blm «kierunek filozoficzno teologiczny (także stanowisko światopoglądowe) powstały w okresie Oświecenia, uznający Boga za stwórcę i prawodawcę, ale odrzucający jego bezpośrednie kierownictwo światem, wiarę w cuda i… … Słownik języka polskiego
deizm — <fr. deisme əsli lat. deus – Allah> fəls. Allahın yalnız dünyanı yaradan ilk qüvvə olduğunu mümkün hesab edən, lakin onun bir şəxsiyyət kimi mövcud olub təbiət və cəmiyyət həyatına müdaxiləsini inkar edən, XVII XVIII əsrlərdə Avropada… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
deist — is., din b., Fr. déiste Deizm yanlısı, neden tanrıcı … Çağatay Osmanlı Sözlük
neden tanrıcılık — is., ğı, din b. Deizm … Çağatay Osmanlı Sözlük
deistyczny — deistycznyni «oparty na deizmie, wynikający z deizmu; hołdujący zasadom deizmu, wyznający deizm» Deistyczne hasła Oświecenia. Światopogląd deistyczny … Słownik języka polskiego
deist — <lat.> Deizm tərəfdarı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
