- dostsuz
- sf.
Dostu olmayan
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
dostsuz
Look at other dictionaries:
kusursuz dost arayan dostsuz kalır — kusursuz kişi olmadığından, kendisine kusursuz bir dost arayan kimse aradığını bulamaz, dostsuz kalır anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
ayıpsız dost isteyen dostsuz kalır — her şeyin en güzelini ve kusursuzunu arayanın, kimi zaman eli boş kalır anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
ailesiz — sf. Ailesi olmayan Cebinde birkaç para ile ailesiz ve dostsuz iş bulana kadar yaşamak mecburiyetinde idi. P. Safa … Çağatay Osmanlı Sözlük
ayıpsız — sf. Ayıbı, kusuru olmayan Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller ayıpsız dost isteyen dostsuz kalır … Çağatay Osmanlı Sözlük
dostsuzluk — is., ğu Dostsuz olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
kusursuz — sf. Kusuru olmayan, mükemmel Kadının kendi şiir hem kusursuz bir şiir. A. Gündüz Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller kusursuz dost arayan dostsuz kalır … Çağatay Osmanlı Sözlük
biqərin — f. və ə. 1) ərsiz, arvadsız; 2) yoldaşsız, dostsuz; 3) tay tuşu olmayan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
eşsiz — sif. <türk.> 1. Yalqız qalmış, tək qalmış; yoldaşsız, dostsuz, kimsəsiz. 2. Misilsiz, misli olmayan, tayı bərabəri olmayan. <Xəyyam:> Söylə, ey sevgili, eşsiz mələkim; Kim zəhər qatdı gülər ömrünə, kim?! H. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
eyibsiz — sif. Heç bir eybi, nöqsanı, qüsuru olmayan. Eyibsiz dost axtaran dostsuz qalar. (Ata. sözü). Dağ başında iz olmaz; Dərə təpə düz olmaz; Yarın boyu gödəkdir; Gözəl eyibsiz olmaz. (Bayatı). Bir surət zahirdə nə qədər düzgün, eyibsiz və qüsursuz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
