- edebiyatçı
- is.
1) Edebiyatla uğraşan kimse, yazıncı, yazın eri2) Edebiyat dersi okutan öğretmen
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
edebiyatçı
Look at other dictionaries:
EDİB — Edebiyatçı. Güzel ve san atlı söz söyleyen veya yazan. * Edebli, terbiyeli.(Edibler edebli olmalı, hem de edeb i İslâmiye ile müteeddib olmalı. Ve onların sözleri, kalb i umumi i müşterek i milletten bitarafane çıkmalı. Ve matbuat nizamnamesini,… … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
yazın eri — is. Edebiyatçı … Çağatay Osmanlı Sözlük
yazıncı — is. Yazın ile uğraşan, ilgilenen kimse, edebiyatçı … Çağatay Osmanlı Sözlük
edîb — (A.) [ ﺐیدا ] 1. edebiyatçı. 2. edepli … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
edîbe — (A.) [ ﻪﺒیدا ] 1. bayan edebiyatçı. 2. edepli bayan … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
EDEBİYAT — Düşünce, duygu veya herhangi bir hakikatı veya herhangi bir fikri yazı veya sözle, manzum veya nesir halinde güzel şekilde ifâde san atı. Bu san atla uğraşan ilim kolu. * Edebiyata âit yazıları toplayan kitap.Edebiyatın sözlük anlamından biri de… … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
EDİB-İ BÎ-MÜDANÎ — Eşsiz edebiyatçı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
EDİBÂNE — f. Edibe yakışır, terbiyeli bir surette. Edebiyatçı gibi … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ÂDÂB — (Edeb kelimesinin çoğuludur.) Usul, yol, yordam, davranış kaideleri, terbiye. Ahlâk ve terbiyenin gerektirdiği konuşma ve hareket tarzı. Adaba uymayanlara edepsiz denir. Edipler edepli olmalı yani yazarlar, edebiyatçılar dine, ahlâka ve terbiyeye … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
