- esefle
- zf.
Üzülerek, acınarak
Gencecik karısı varken ... diye esefle başını salladı.
- N. Araz
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
esefle
Look at other dictionaries:
esef — is., esk., Ar. esef 1) Üzüntü, kaygı, tasa Ötekilerin yüzünde, onunki gibi esefle karışmamış, bambaşka bir öfke vardı. T. Buğra 2) Acınma, üzülme 3) Yerinme Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller esef etmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
MAA-T-TEESSÜF — Yazık ki. Esefle. Teessüfle beraber … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
