Güzelliğine hayran olduğum bu eşsiz şehre karşı, onun bir insanı olmak borcumu bir derece yerine getirip sevinmiştim.
- H. TanerÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
eşsiz — sif. <türk.> 1. Yalqız qalmış, tək qalmış; yoldaşsız, dostsuz, kimsəsiz. 2. Misilsiz, misli olmayan, tayı bərabəri olmayan. <Xəyyam:> Söylə, ey sevgili, eşsiz mələkim; Kim zəhər qatdı gülər ömrünə, kim?! H. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
essiz — acınmaa nlatır, yazık, vah I, 143; II, 188bkz: esiz, ısız, ıssız, isiz … Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini
BÎ-ADİL — Eşsiz. Eşi olmayan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
BÎ-MÜDANÎ — Eşsiz. Denksiz … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
BİMANEND — Eşsiz, nazirsiz … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
DÂNÂ-İ BÎ-MÜDANÎ — Eşsiz âlim. Zamanında emsali olmayan âlim … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
EDİB-İ BÎ-MÜDANÎ — Eşsiz edebiyatçı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
EHAD-ÜL-ÂHÂD — Eşsiz, tek, emsalsiz. Teklerin teki, bir tek … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
LÂNAZÎR — Eşsiz, nazirsiz, benzersiz. Eşi ve benzeri olmıyan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
TENESSUH — Eşsiz, çok güzel ve çok az bulunur olma … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
