ezgin

ezgin: sf., hlk.
1) Paraca durumu bozuk olan (kimse)

2) Çok cefa görmüş (kimse)

Emir, hüküm altında yetişmiş bir sığıntı olduğunu çekingen, ezgin tavrıyla daima belli ederdi.
- R. H. Karay

3) Çürük, ezik (meyve)

4) mec. Üzüntü veren

Bir gece önce çadırın kenarında dinlediğimiz o ezgin, baygın nağmeyi tutturdu.
- O. C. Kaygılı

Игры ⚽ Нужен реферат?

ezgince — sf. 1) Ezgin bir biçimde olan Münir, ezgince bir suratla: Ne yapayım efendibabacığım, geçinme derdi bu. H. R. Gürpınar 2) zf. Ezgin bir biçimde … Çağatay Osmanlı Sözlük
ezginlik — is., ği 1) Ezgin olma durumu 2) Açlık duygusunu andıran bir tedirginlik İçine ezginlik veren heyecanla, balkon kapısının yanındaki koltuğa oturdu. C. Uçuk 3) Üzüntü, sıkıntı Alacaklı değil, borçlu ezginliği vardı içimde. Y. Z. Ortaç … Çağatay Osmanlı Sözlük

Academic Dictionaries and Encyclopedias