- genel zekâ
- is., eğt.
1) Bireyin belli, özel veya bağımsız yeteneklerinden ayrı olarak karşılaştığı genel durumlara uymada gösterdiği yetenek veya güç2) Zekâ testleriyle ölçülen değişik yetenek ve güçlerin birleşimi
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
genel zekâ
Look at other dictionaries:
genel — sf. 1) Bir şeye veya bir kimseye özgü olmayıp onun bütün benzerlerini içine alan, umumi Genel seçim. Genel tarih. 2) Ayrıntıları göz önüne alınmayarak bütünü bakımından ele alınan Genel bir sıralama yapmak gerekirse denebilir ki dünyada en iyisi… … Çağatay Osmanlı Sözlük
zekâ — is., ruh b., Ar. ẕekāˀ İnsanın düşünme, akıl yürütme, objektif gerçekleri algılama, yargılama ve sonuç çıkarma yeteneklerinin tamamı, anlak, dirayet, zeyreklik, feraset Çok görmüş halk adamlarına mahsus pratik bir zekâsı vardı. R. N. Güntekin… … Çağatay Osmanlı Sözlük
yetenek — is., ği 1) Bir kimsenin bir şeyi anlama veya yapabilme niteliği, kabiliyet Gençleri yeteneklerine göre işe yöneltmeli. 2) Bir duruma uyma konusunda organizmada bulunan ve doğuştan gelen güç, kapasite 3) eğt. Kişinin kalıtıma dayanan ve… … Çağatay Osmanlı Sözlük
