- günahkâr
- sf., Far. gunāhkār
Günah işlemiş (kimse), günahlı
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
günahkâr
Look at other dictionaries:
günahkar — is. və sif. <fars.> 1. Müqəssir, təqsirkar. Günahkarı cəzalandırmaq. – Yar yanında günahkaram; Doğru sözüm yalan oldu. A. Ə.. . . Günahkar muzdur özünün bəd əməlindən peşman olub, istiğfar edə edə yerindən qalxdı. S. M. Q.. 2. Dini əxlaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
günahkâr — (F.) [ رﺎﮑهﺎﻨﮔ ] günah sahibi, suçlu … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
günahkar — f. günahı olan; təqsirli, suçlu … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
GÜNAHKÂR — f. Günah işleyen, günahlı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
əsim — ə. günahkar … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
asim — ə. günahkar, təqsirkar ə. ismətli, namuslu … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müznib — ə. günahkar, müqəssir … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ASİM — Günahkâr. Günah işleyen … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HARİC — Günahkâr, günah işlemiş. Allahın emrini dinlememiş olan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜZNİB — Günahkâr, suçlu, günah sahibi … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
