- Hanbeli
- is., öz., din b., Ar. ḥanbelī
1) İslamiyette dört Sünni mezhepten biri2) Bu mezhepten olan kimse
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Hanbeli
Look at other dictionaries:
HANBELÎ — Dört hak mezhepten birisi. İmam ı Ahmed bin Hanbel Hazretlerinin mezhebinden olan. (Bak: Mezheb, İmam ı Hanbel … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
İMAM-I HANBELÎ — (Hi: 164 241) (Ahmed İbn i Muhammed İbn i Hanbelî) Hanbelî Mezhebinin imamı olup ezberinde bir milyon hadis vardı. Müsned adlı kitabında otuzbin hadis mevcuttur. Zühd ve takvası çok ileri idi. (K.S … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
Hanbelilik — is., ği Hanbeli olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
Sünnilik — is., ği, öz., din b. Kur an a ve Hz. Muhammed in sünnetlerine göre davranmayı en doğru ve tek yol sayan, Hanefi, Maliki, Şafii, Hanbeli mezhepleri … Çağatay Osmanlı Sözlük
AHMED İBN-İ HANBEL — (Bak: Hanbelî, İmam ı Hanbel … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
VEHHABÎ — Muhammed İbn i Abdulvehhab nâmında birisinin sebeb olduğu İslâmî bazı mes elelerde ifrat gösteren ve dört hak mezheb hâricinde bir mezhepten olan. Fıkıhta Hanbelî, itikadda İbn i Teymiye ye bağlıdırlar. Tarikatlarına Muhammediye ismi verirler … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
İBN-İ CEVZÎ — (Hi: 508 597) El Muğni isimli Kur an ı Kerim tefsiri vardır. Hanbelî fıkhı ve tarihî bilgilerde muhakkik âlimlerdendir. Ebu l Ferec İbn i Cevzî diye de meşhurdur … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
İBN-İ TEYMİYE — (Hi: 661 728) Diğer adı Ahmed bin Abdülhalim Harranî dir. Hanbelî fıkıh ve hadis âlimi olarak bilinir. Bazı mes elelerde ifrata kaydığından cumhur u ulemaca hüsn ü kabul görmemiştir … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
