- hizmetkâr
- is., Ar. ḫidmet + Far. -kâr
Ücretle iş gören genellikle erkek işçi, uşak
O zamanlarda hizmetkârlar lüzumunda efendilerine hizmet etmek için âdeta yanlarında bulunurlardı.
- A. Ş. Hisar
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
hizmetkâr
Look at other dictionaries:
HİZMETKÂR — Hizmet yapan kimse. Hizmetçi … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MİFER — Hizmetkâr, hizmetçi … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
измеќар — (тур. hizmetkar) 1. слуга 2. фиг. милкач … Macedonian dictionary
çâker — (F.) [ ﺮﮐﺎچ ] 1. kul. 2. hizmetkâr … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
ferrâş — (A.) [ شاﺮﻓ ] 1. döşemeci. 2. hizmetkâr … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
BENDE — f. Bağlanmış olan. Köle. Esir. Hizmetçi. Hizmetkâr. Kul … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
CAME-GÎ — f. Hâdim ve hizmetçilere verilen ücret ve elbise parası. * Tüfek fitili. * Elbiselik kumaş.* Hizmetkâr, hademe, hâdim … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
CENNET — Allah a (C.C.) inanan ve O na ibadet ve itaat edenlerin, iman ve İslâmiyyet e ihlâs ve sadâkatle hizmet edenlerin, Kur ana bir hizb ül Kur ân olarak mücâhidâne bir sûrette hizmetkâr olan mücâhidlerin, cihâd ı diniyye erlerinin âhirette fazl i… … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
CÜLAZÎ — Kocaman ve kuvvetli. İriyarı. * Hâdim, hademe, hizmetkâr. * Kilise veya manastır uşağı. * Papaz veya keşi … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HAVİL — (C.: Huvel) Hizmetkâr … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
