husumetkâr

is., esk., Ar. ḫuṣūmet + Far. -kār

Düşmanlık besleyen, kin güden (kimse)

Eniştesinin saflığından cesaret alarak ablasının husumetkâr davranması, evdeki mevkisini güçleştiriyordu.

- E. E. Talu