- ihmalkâr
- sf., Ar. ihmāl + Far. -kār
İşlerine önem vermeyip onları gelişigüzel yapıveren veya daha sonraya bırakan, savsak, ihmalci
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
ihmalkâr
Look at other dictionaries:
ihmâlkâr — (A. F.) [ رﺎﮑﻝﺎﻤها ] ihmalci … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
İHMALKÂR — f. İhmalci, işine dikkat etmeyen … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ihmalci — sf. İhmalkâr Rastladığı bazı tanıdıklarını hafif ve ihmalci bir baş hareketiyle selamladı. Y. K. Karaosmanoğlu … Çağatay Osmanlı Sözlük
savsak — sf., ğı İhmalkâr … Çağatay Osmanlı Sözlük
akılsız başın cezasını ayaklar çeker — bir işte düşüncesiz ve ihmalkâr davranan kişi her türlü olumsuz sonuca katlanır anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
akılsız iti (veya köpeği) yol kocatır — bir işte düşüncesiz ve ihmalkâr davranan kişi her türlü olumsuz sonuca katlanır anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
