- imtiyazlı
- sf.
Ayrıcalığı olan, ayrıcalık tanınan, ayrıcalıklı
Türklerin arasında eskiden de şimdi de imtiyazlı bir sınıf yoktur.
- Ö. Seyfettin
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
imtiyazlı
Look at other dictionaries:
imtiyazlı — sif. 1. İmtiyazdan istifadə edən, imtiyazı olan, müstəsna hüququ olan (bax imtiyaz 1 ci mənada). . . Əgər Qafqaz <Finlandiya> kimi imtiyazlı və həm müstəqil bir ölkə olsaydı, ana dilində açılmış məktəblərdən arzu olunan <nəticə> və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mümtaziyyət — ə. imtiyazlı olma; imtiyazlılıq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
cənab — is. <ər.> 1. köhn. Görünüşündən cəmiyyətin imtiyazlı təbəqəsinə mənsub şəxsə oxşayan adam. Bir cənab içəri daxil oldu. Bu cənab kimdir? // Ümumiyyətlə hörmət, sayğı məqamında işlədilir. Biz axund cənablarının fərmayişini axıradək təsdiq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ARİSTOKRASİ — yun. Âlimlerin ve cemiyette en iyilerin iktidarına dayanan hükümet şekli. Tarihte soylu, imtiyazlı, toprak sahibi, zenginlerin hâkimiyetine dayanan hükümet şekli. Bu şekli ile oligarşi veya plütokrasi adıyla da anılmaktadır. İmtiyazlı azınlığın,… … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ayrıcalıklı — sf. Ayrıcalığı olan, ayrıcalık tanınan, imtiyazlı … Çağatay Osmanlı Sözlük
muxtar — ə. 1) seçilmiş, imtiyazlı; 2) ixtiyari olan, ixtiyarı əlində olan; 3) müstəqil; 4) bəzi ərəb ölkələrində: kətxuda … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mümtaz — ə. 1) başqalarından ayrılmış, seçilmiş; 2) imtiyazlı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ədani — ə. «ədna» c. 1) alçaqlar, ədnalar; 2) t. alçaq nəsildən olan adam (imtiyazlı təbəqələr baxımından) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
adlı-sanlı — sif. 1. Hər hansı bir sahədə öz fəaliyyəti ilə ad qazanmış, tanınmış, şöhrət tapmış. Ölkəmizin adlı sanlı adamları. Adlı sanlı buruq ustaları. – Böyük qızını adlı sanlı bir mühəndis görən Nərgiz xanım kiçik qızı Ulduzu da həkim görmək arzusunda… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
aristokratiya — <yun.> 1. Hakim sinfin yüksək təbəqəsi; zadəganlar, əyanlar. 2. tar. Əyanlar hakimiyyəti forması – qədim Yunanıstanda zadəganların dövlət hakimiyyəti formalarından biri. Aristokratiya anlayışının meydana gəlməsi Platon və Aristotellə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
